senden uzakta
eÅŸim hacer'e
​
yanımsıra gezdiriyorum yalnızlığımı
ne açlığım umrumda ne dostlarım
çoraplarımla basıyorum sanki yere
sanki kaybetmişim uykularımı
sabahla tokalaştığım şu sıra
ne yana dönsem su birikintisi
arka sokaktan duyuyorum adımlarımı
iki köprü artık yetmiyor
üçüncüsü yapılmalı boÄŸaz üstüne
belki de bir dördüncüsü
beÅŸinci de
- sana ne! diyorum
altıncı da bir tekme
yıkıyorum bütün yaptıklarımı
rüzgar çıkıyor beÅŸiktaÅŸ iskelesinde
hisar'da yağmur başlıyor
istinye'de buluyorum yalnızlığımı
​
senden uzak sigarayı mı çoÄŸalttım ne
olmadık yerde başım dönüyor
öksürüyorum birilerinin yüzüne
kalkıp elimi uzatsam
bir türlü bulamıyorum ellerini
ne yana dönsem
gözlerin çıkmaz sokak
akÅŸam olmasın balkona çıkma
birazdan kum dökeceÄŸim
aÄŸrıma gidiyor böylesi bırakmak
​
esti mi çıkar gelirdin
yaÄŸmurdan sonra güneÅŸ çıkardı
​
anımsa artık iyi düÅŸün
üstünde en çok sevdiÄŸim
uzun siyah manton vardı
üÅŸüyorsun ÅŸalını almamışsın
ellerinde fazlasıyla eskittiğin biletler
yaz bitmiÅŸ mevsim sonbahar
emirgan'da bütün masalar dolu
lodosu cebinde mi getirdin
martılar denize dökülüyor
ÅŸemsiyeler etekler tersine çevriliyor
bak ellerin buz gibi
biletlerini hâlâ atmamışsın
hangi köÅŸeye çekilsek tutulmuÅŸ
koz helvacılar gelip bizi buluyor
​
yine ansızın çıkıp gelsen
vapurlar böyle gitmese seni beklese
sarıyer'i daha dönmedi karaköy otobüsü
bak rüzgar çıkıyor beÅŸiktaÅŸ iskelesi’nde
antenler yatmış kablolar dönüyor
yapraklar ip atlıyor damlarda
hisar'da yağmur başlıyor
gişeler kapandı kapanacak
her şeyi bir yana bıraksan
gene usulcacık koluma yanaşsan
herkes dönüp bize baksa
ben durup sana baksam
gene baksam gene