18.15 yalova vapuru
​
seksendokuz yılının sonbaharı
18.15 yalova vapuru
yolcusunu halatını almış
neredeyse kalkmak üzere
baÅŸüstü güvertesinde
ÅŸamatacı üniversite öÄŸrencileri
sessiz film oyununa kaptırmış
güverteci yıkıyordu sesleri.
​
aşağıda makine dairesinde
yeni ısıtılmış sıcak hava
beÅŸ yüz elli kg/cm3 lük basınçla
püskürüyor silindir içine
pistonla birlikte uyanıyor
ayaklanıyor krank kolu
dönüyor ÅŸaft
dönüyor pervaneler
deniz karinede köpürüyor geriye
sarsılıyor vidalarında kanepeler
paÅŸabahçe atılıyor ileriye
​
sancak tarafında
tophane'de tek sıra olmuş
uzak deniz gemileri yorgun
eski cenovalı galata kulesi
gene mi evlerin üzerinde
süleymaniye postuna yerleÅŸirken
topkapı sarayı’na bırakıyoruz saltanatı
geçiyoruz ışıkların cümbüÅŸünden
​
iskele tarafında
otobüs durağında iyice ıslanmış
birisini bekliyordu kız kulesi
salacak'ta sahile inmiÅŸti aÄŸaçlar
harem'de inadına duvardı denize
konteyner dizili hangarlar
geride haydarpaÅŸa lisesi
selimiye'de kışla duvarları
haydarpaÅŸa limanı’nda
havada asılı kalmaktan
yorulmuÅŸtu vinçlerin kolları
​
çok geçmedi
sancak tarafında kara bitti
iskele tarafındaki ışıklar
nasıl olsa kartal'da sönecekti
uzaktan göründüÄŸü kadarıyla
balıkçı tekneleri dönüyordu
paÅŸabahçe gurbetteki çocuk
önünde marmara
altında dalgalar
ardında istanbul gözü yaÅŸlı
artık karanlığa giriyordu